HISTORIA POLSKIEJ PARAFII W HOUSTON
W latach siedemdziesiątych XX w. Amerykanie, w tym wielu polskiego pochodzenia, zaczęli masowo przesiedlać sie na południe kraju, m. in. do Teksasu. Historyk John Radzilowski wykazał, że w latach 1970-80 ludność Teksasu polskiego pochodzenia wzrosła o 41.8%. Wielu urodziło się jeszcze w Polsce i wyemigrowało do Ameryki w czasach, gdy „Solidarność” została zdelegalizowana przez komunistyczny rząd. Większość osiedliła się w okolicach Houston.
W związku z powiększeniem się liczby polskojezycznej ludności w diecezji Galveston-Houston, powstała potrzeba sprowadzenia polskojezycznego katolickiego ksiedza do posługi religijnej dla tej części ludności. W latach siedemdziesiątych, raz na miesiac odprawiano Mszę w jezyku polskim w kosciele Chrystusa Króla w Houston, ale to okazało się niewystarczajace ze wzgledu na zwiększającą się liczbę Polaków. Ówczesny biskup diecezji, ks. John L. Morkovsky, w liście z 6 stycznia 1981 roku zwrócił się do Episkopatu Amerykańskiego z prośbą o sprowadzenie polskojezycznego księdza. Dnia 20 marca 1982 roku, przedstawiciele houstonskiej Polonii zwrócili sie do biskupa Flores’a z San Antonio z prośbą o polskiego ksiedza (w okolicach San Antonio mieszkają potomkowie polskiej emigracji z XIX wieku). W rezultacie tych zabiegów, biskup Morkovsky oraz przedstawiciel Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, ks. Władysław Gowin, doszli do porozumienia w sprawie utworzenia Polskiej Misji Pastoralnej w Houston.
Misja została formalnie zatwierdzona listem biskupa Morkovsky’ego z 13 lipca 1982 roku. Jej pierwszym adresem była kaplica sióstr dominikanek przy ul. Holcombe. Ks. Wojciech Baryski, chrystusowiec, został jej pierwszym duszpasterzem.
Cytując list biskupa Morkovsky’ego, zadaniem Misji miała być „słuzba Polakom i polskojezycznej ludnosci w diecezji Galveston-Houston” tak długo, jak będzie to potrzebne. Misją mieli się zajmować księża chrystusowcy „tak długo, jak długo będzie istniała potrzeba używania jezyka polskiego w posłudze dla części katolików diecezji”. Członkami Misji mieli być ci, którzy dobrowolnie zapiszą się do niej. Duszpasterz Misji miał otrzymać prawo do kościelnej jurysdykcji tylko nad tymi osobami polskiego pochodzenia, które do Misji się zapisały.
Zaczęły się więc przygotowania i kampania informacyjna o Misji, tak aby duża ilość zgłoszeń umożliwia przyszłe istnienie Misji. Osoby najbardziej zwiazane z projektem Misji wykonały tu dużo pracy. Po inauguracyjnej Mszy, odprawionej 1 sierpnia 1982 roku, 98 rodzin zapisało się do Misji. W sierpniu tegoż roku członkowie Misji wybrali pierwszą radę parafialną. Jej najważniejszym zadaniem było ulokowanie Misji pod stałym adresem.
W marcu 1984, przy pomocy pożyczki zaciągnietej w biurze diecezjalnym, społeczność polska w Houston zakupiła działkę pod adresem 1731 Blalock. Na działce było kilka budynkow. Najwiekszy został poświecony jako kościół przez biskupa Morkovsky’ego 12 sierpnia 1984 roku. W roku 1985 wyremontowano drugi budynek i nazwano go salą parafialną im. Jana Pawła II. W połowie lat 1990-tych Misja Polska liczyla juz około 300 rodzin. Rozkład Mszy był nastepujacy: w soboty o 6.00 wieczorem i w niedziele o 11:00 Msze w jezyku polskim, w niedziele o 9:00 Msza w jezyku angielskim dla tych członków Misji, którzy woleli uczestniczyc we Mszy w języku angielskim, jak równiez dla tych okolicznych katolików, którzy z takiej czy innej przyczyny życzyli sobie uczestniczyć we Mszach w naszym kościele.
Wkrótce zorganizowano też naukę religii i języka polskiego dla dzieci. Przekaz wiary katolickiej odbywał sie w języku angielskim, ale jak to słusznie zauwazył arcybiskup Szczepan Wesoły, katolicyzm każdego narodu ma swój specyficzny splot struktur, a więc dzieciom przekazywano katolicyzm „z odcieniem polskim“. Zaczęto również organizowac koncerty, wykłady, i przedstawienia teatralne, zaś tradycja niedzielnego wspólnego śniadania w sali parafialnej zaczęła przynosić drobny dochód dla parafii.
Misja rosła i rozwijała się Ten rozwój, jak równiez umiejetność perswazji, którą wykazał się ówczesny dyrektor Misji ks. Jerzy Frydrych, sprawiły, że dekretem z dnia 30 wrze śnia 1994, biskup Joseph A. Fiorenza, podniósł Polską Misję Katolicką do rangi nieterytorialnej parafii. Oznaczało to, że ci katolicy, którzy chcą być członkami tej parafii, nie mają obowiązku zapisania się do swoich parafii terytorialnych, lecz mogą zapisać się do parafii polskiej, nawet jeżeli mieszkają od niej daleko. Zezwolenie to obowiazuje od 1 października 1994. Nowa nieterytorialna parafia przybrała nazwę Matki Boskiej Czestochowskiej (Our Lady of Czestochowa). Trzy lata pózniej, 2 marca 1997 roku, rada parafialna zadecydowała wyremontować i powiększyć istniejący kościół, który stawał sie coraz ciasniejszy ze wzgledu na rosnaca liczbę parafian. Dyskusje o rozbudowie doprowadziły do decyzji zbudowania nowego koscioła. Ówczesny dyrektor Misji, ks. Jerzy Frydrych, stanął na czele komitetu budowy. Wysiłki ks. Frydrycha doprowadziły do zbudowania obecnego kościoła.
Nastapiły cztery lata planowania, zbierania pieniędzy, ciężkiej pracy wielu parafian, wynajdowania coraz to nowych i twórczych sposobów zdobywania funduszy. Po czterech latach stanął obecny kosciół. 26 sierpnia 2001 roku, w atmosferze radosci i uniesienia, biskup Vincent M. Rizzotto poświęcił nowy kosciół pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej.
Cyfry pokazują, że pariafia wciąż rosnie. Przy końcu 2005 roku, 350 rodzin należało do parafii. W roku 2006 parafia zakupiła sąsiednią działkę przy 1735 Blalock.
Parafia Matki Boskiej Czestochowskiej miała następujących proboszczów: ks. Wojciecha Baryskiego (1982–89), ks. Edwarda Traczyka (1989 –92), ks. Mariana Ogórka (1992–93), ks. Jerzego Frydrycha (1993–2003) ks. Jana Fiedurka (2003–05), ks. Jacka Nowaka (2005–2010), ks. Leszka Wedziuka (2010-2011) i ks. Waldemara Matusiaka (2011-2020) ks. Tadeusza Rusnaka (2020-). Niesposób tu wymienić nazwisk tych wszystkich parafian, którzy przyczynili się do liturgicznego, finansowego, edukacyjnego i fizycznego rozwoju i wzrostu naszej religijnej wspólnoty.
Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej uhonorowana została m. in wizytą kardynała Józefa Glempa, Prezydenta RP Lecha Wałesy, oraz arcybiskupa Szczepana Wesołego z Rzymu. W liście gratulacyjnym z okazji poświęcenia naszego kościoła arcybiskup Wesoły napisał, że duchowa posługa imigrantom, w tym wypadku Polonii, nie ogranicza sie do używania języka polskiego w liturgii, lecz raczej jest związana z całym kompleksem przeżyć duchowych narodu. Kazdy naród wytwarza swoje własne formy pobożnosci, zwiazane z jego historią i kulturą, zaś polskie formy pobożnosci stały się częścią polskiej tożsamosci.
Zródła: dokumenty parafialne
notatki osobiste
korespondencja z dr Johnem Radzilowskim w sprawie jego artykułu “The Location of the Polish American Population, 1980–1990.”